Post by march232k on Dec 30, 2014 11:05:39 GMT 5.5
திருச்செந்தூர் திருப்புகழ்
சேமக் கோமள பாதத் தாமரை
சேர்தற் கோதும நந்தவேதா
தீதத் தேயவி ரோதத் தேகுண
சீலத் தேமிக அன்புறாதே
காமக் ரோதவு லோபப் பூதவி
காரத் தேயழி கின்றமாயா
காயத் தேபசு பாசத் தேசிலர்
காமுற் றேயும ன்கொலோதான்
நேமிச் சூரொடு மேருத் தூளெழ
நீளக் காளபு யங்ககால
நீலக் ரீபக லாபத் தேர்விடு
நீபச் சேவக செந்தில் வாழ்வே
ஓமத் தீவழு வார்கட் கூர்சிவ
லோகத் தேதரு மங்கைபாலா
யோகத் தாறுப தேசத் தேசிக
வூமைத் தேவர்கள் தம்பிரானே.
கடலும், சூரனும், மேரு மலையும் தூள் ஆகும்படி, பாம்பைக் காலில் கொண்ட மயிலைச் செலுத்தும் கடம்பு அணிந்த வீரனே, வேள்வித் தீயை வளப்போர்க்கு சிவலோகத்தில் இடம் தரும் பார்வதியின் குமரனே, யோக வழிகளை உபதேசிக்கும் குருமூர்த்தியே, உன் முன்னே ஊமைகளாக நிற்கும் தேவர்கள் தலைவனே,
உனது அழகிய தாமரை போன்ற திருவடியைச் சேர்வதற்கு உரிய வழிகளைச் சொல்லுகிறது வேதங்கள். அதையும் கடந்த நிலையின் மீதும், பகை என்பதே இல்லாத உயரிய நிலையின் மீதும், நற்குண சீல நன்னெறியின் மீதும் அன்பு கொள்ளாமல், காம, குரோத துர்க்குணங்களாலும், ஈகை இல்லாமையாலும், ஐம்புலன்களின் சேஷ்டைகளாலும், அழிகின்ற மாயமான உடல் மீது உலகில் வாழும் சிலர் ஆசை கொண்டு இருக்கின்றனர். இது ஏனோ? தெரியவில்லையே முருகா
உலகத்தோர் பொருட்டு இரங்கும் மற்றொரு திருப்புகழ் இது,
பதம் பிரித்து பதவுரை
சேம கோமள பாத தாமரை
சேர்தற்கு ஓதும் அனந்த வேத
சேம = இன்பம் தருவதும் கோமள = அழகுள்ளதுமான பாதத் தாமரை = (உனது) தாமரை போன்ற திருவடிகளை சேர்தற்கு = அடைவதற்கு உண்டான வழியை ஓதும் = சொல்லுகின்ற அநந்த = எண்ணில்லாத வேத = வேதங்களை.
அதீதத்தே அவிரோதத்தே குண
சீலத்தே மிக அன்பு உறாதே
அதீதத்தே = கடந்த (நிலையிலும்) அவிரோதத்தே = பகை என்பதே அறியாத குண சீலத்தே = நற்குண நல்லொழுக் கத்திலும் மிக அன்பு உறாதே = மிக்க அன்பு கொள்ளாமல்.
காம க்ரோத உலோப பூத
விகாரத்தே அழிகின்ற மாயா
காம க்ரோத உலோப = காமத்தாலும், கோபத்தாலும், ஈதற் குணமே இல்லாமையாலும் பூத விகாரத்தே = ஐம்புலன்களின்
சேஷ்டையாலும் அழிகின்ற மாயா = அழிந்து போகும் மாயமான
காயத்தே பசு பாசத்தே சிலர்
காமுற்று ஏயும் அது என் கொலோ தான்
காயத்தே = இந்த உடலின் மீதும் பசு பாசத்தே = ஜீவாத்மா ஆசைப்படும் உலகப் பற்றுக்கள் மீதும் சிலர் காமுற்றே = சிலர் விருப்பம் கொண்டு ஏயும் அது என் கொலோ தான் = இருக்கின்ற நிலை ஏதனாலோ, தெரியவில்லை
நேமி சூரொடு மேரு தூள் எழ
நீள காள புயங்க கால
நேமி = கடலும் சூரொடு = சூரனும் மேரு = மேரு மலையும் தூள் எழ = தூளாகும்படி நீள = நெடிய காளம் = நஞ்சுள்ள புயங்க = பாம்பை கால = காலில் கொண்டதும்
நீல க்ரீப கலாப தேர் விடு
நீப சேவக செந்தில் வாழ்வே
நீல க்ரீப = நீலக் கழுத்தையும் கலாப =
தோகையும் கொண்டதும் ( ஆன) தேர் விடு = மயிலாகிய தேரைச் செலுத்திய நீபச் சேவக = கடம்பு அணிந்த வீரனே செந்தில் வாழ்வே = திருச்செந்தூரில் வாழ் பவனே.
நீலக்ரீப:- மயிலுக்குக் கழுத்து நீலமாக இருக்கும். அதனால் அதற்கு நீலகண்டம் என்றும் ஒரு பேருண்டு.
ஓம தீ வழுவார்கட்கு ஊர் சிவ
லோகத்தே தரு மங்கை பாலா
ஓம் தீ = வேள்வித் தீயை வழுவார்கட்கு = தவறாது வளர்ப்பவர்களுக்கு ஊர் = இருப்பிடத்தை சிவலோகத்தே தரு = சிவலோகத்தில் தருகின்ற மங்கை பாலா = பார்வதியின் குமாரனே.
யோகத்து ஆறு உபதேச தேசிக
ஊமை தேவர்கள் தம்பிரானே.
யோகத்து ஆறு = யோக வழிகளை உபதேசித்தே = உபதேசிக் கின்ற தேசிக = குருநாதரே ஊமைத் தேவர்கள் தம்பிரானே = (சகல வல்லவனாகிய உன் முன்னே) ஊமைகள் போல நிற்கும் தேவர்களின் தலைவனே.
ஊமைத் தேவர்கள்:- தேவர்கள் சிறந்த வேதாகம பண்டிதர்கள். அங்ஙனம் இருந்தும், முருகன் திருமுன் ஊமைகளைப்போல், தமது கலையாற்றல் குன்றி வாய்பேசாது நிற்கின் றனர். இரவில் நட்சத்திரங்கள் மின்னும். பகலில் சூரியன் முன் உருத் தெரியாமல் மறைந்து போம். அதுபோல், ஏனைய இடங்களில் வாசாம கோசரமாகப் பேசும் தேவர்கள், முருகவேள் திருமுன் வாயடங்கி மூகர்போல் நிற்கின்றனர்.( வாரியார்)
தேசிக... தேசிகன் என்ற பதம் குரு, ஆசார்யனை குறிக்கும் என்றாலு ம் சக்ஷு தீட்சை ( நயன தீட்சை) கொடுப்பவரே தேசிகன் என்று சொல்லப்படுபவர்.
அம்பாள்தான் குரு ரூபத்தில் வருபவள் என்று பெரியவர்கள் அநுபவத்தில் சொல்லியிருக்கிறார்கள். காளிதாஸன் [‘நவரத்ந மாலிகா’வில்] “தேசிக ரூபேண தர்சிதாப்யுதயாம்” என்கிறார். அம்பாள் தன்னுடைய காருண்ய விலாஸத்தை குரு ஸ்வரூபமாக வந்தே காட்டுகிறவள் என்று அர்த்தம். ‘தேசிக’ என்பதும் குரு, ஆசார்ய என்பவை போல நம்மை நல்ல வழிக்கு நடத்திக் கொண்டு போகிறவரைக் குறிக்கும் இன்னொரு வார்த்தை. [வைஷ்ணவர்களில்] வடகடலை ஸம்ப்ரதாயத்துக்கு மூலபுருஷரை வேதாந்த தேசிகர்என்றே சொல்கிறோம். அந்த ஸம்ப்ரதாயத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் தேசிகர் என்று ‘ர்’ போடாமல், தேசிகன் என்று ‘ன்’ போட்டே சொல்வார்கள். ரொம்பவும் மரியாதை முற்றி அன்பு மேலிடுகிறபோது ஏகவசனம்தான் வந்துவிடும். பகவானையே ‘நீ’ என்றுதான் சொல்கிறோம்; ‘நீங்கள்’ என்பதில்லை. அப்படி தேசிகரை தேசிகன் என்றே அவரை அநுஸரிப்பவர்கள் பிரேமையினால் சொல்வார்கள். நம் பகவத்பாதாளை அவர் காலத்திலேயே அவருடைய நேர் சிஷ்யரான தோடாகாசார்யார் ஸ்தோத்திரித்தபோது, ”சங்கர தேசிக மே சரணம்” என்றே ஒவ்வொரு அடியிலும் முடித்திருக்கிறார்*.
அம்பாள் தேசிக ரூபத்தில் வந்து ஞானம் தருவதாகச் சொல்லியிருக்கிறது. குறிப்பாக ஸ்பர்ச தீக்ஷை, நயன தீக்ஷை, மானஸ தீக்ஷை ஆகியற்றில் ஒவ்வொன்றையும் அவள் ஒவ்வொரு ரூபத்தில் செய்வதாகச் சொல்வார்கள். – தெய்வத்தின் குரல்
thiruppugazhamirutham.blogspot.in/2012/09/28.html
பாடலை இணைப்பில் கேட்கலாம்
சேமக் கோமள பாதத் தாமரை
சேர்தற் கோதும நந்தவேதா
தீதத் தேயவி ரோதத் தேகுண
சீலத் தேமிக அன்புறாதே
காமக் ரோதவு லோபப் பூதவி
காரத் தேயழி கின்றமாயா
காயத் தேபசு பாசத் தேசிலர்
காமுற் றேயும ன்கொலோதான்
நேமிச் சூரொடு மேருத் தூளெழ
நீளக் காளபு யங்ககால
நீலக் ரீபக லாபத் தேர்விடு
நீபச் சேவக செந்தில் வாழ்வே
ஓமத் தீவழு வார்கட் கூர்சிவ
லோகத் தேதரு மங்கைபாலா
யோகத் தாறுப தேசத் தேசிக
வூமைத் தேவர்கள் தம்பிரானே.
கடலும், சூரனும், மேரு மலையும் தூள் ஆகும்படி, பாம்பைக் காலில் கொண்ட மயிலைச் செலுத்தும் கடம்பு அணிந்த வீரனே, வேள்வித் தீயை வளப்போர்க்கு சிவலோகத்தில் இடம் தரும் பார்வதியின் குமரனே, யோக வழிகளை உபதேசிக்கும் குருமூர்த்தியே, உன் முன்னே ஊமைகளாக நிற்கும் தேவர்கள் தலைவனே,
உனது அழகிய தாமரை போன்ற திருவடியைச் சேர்வதற்கு உரிய வழிகளைச் சொல்லுகிறது வேதங்கள். அதையும் கடந்த நிலையின் மீதும், பகை என்பதே இல்லாத உயரிய நிலையின் மீதும், நற்குண சீல நன்னெறியின் மீதும் அன்பு கொள்ளாமல், காம, குரோத துர்க்குணங்களாலும், ஈகை இல்லாமையாலும், ஐம்புலன்களின் சேஷ்டைகளாலும், அழிகின்ற மாயமான உடல் மீது உலகில் வாழும் சிலர் ஆசை கொண்டு இருக்கின்றனர். இது ஏனோ? தெரியவில்லையே முருகா
உலகத்தோர் பொருட்டு இரங்கும் மற்றொரு திருப்புகழ் இது,
பதம் பிரித்து பதவுரை
சேம கோமள பாத தாமரை
சேர்தற்கு ஓதும் அனந்த வேத
சேம = இன்பம் தருவதும் கோமள = அழகுள்ளதுமான பாதத் தாமரை = (உனது) தாமரை போன்ற திருவடிகளை சேர்தற்கு = அடைவதற்கு உண்டான வழியை ஓதும் = சொல்லுகின்ற அநந்த = எண்ணில்லாத வேத = வேதங்களை.
அதீதத்தே அவிரோதத்தே குண
சீலத்தே மிக அன்பு உறாதே
அதீதத்தே = கடந்த (நிலையிலும்) அவிரோதத்தே = பகை என்பதே அறியாத குண சீலத்தே = நற்குண நல்லொழுக் கத்திலும் மிக அன்பு உறாதே = மிக்க அன்பு கொள்ளாமல்.
காம க்ரோத உலோப பூத
விகாரத்தே அழிகின்ற மாயா
காம க்ரோத உலோப = காமத்தாலும், கோபத்தாலும், ஈதற் குணமே இல்லாமையாலும் பூத விகாரத்தே = ஐம்புலன்களின்
சேஷ்டையாலும் அழிகின்ற மாயா = அழிந்து போகும் மாயமான
காயத்தே பசு பாசத்தே சிலர்
காமுற்று ஏயும் அது என் கொலோ தான்
காயத்தே = இந்த உடலின் மீதும் பசு பாசத்தே = ஜீவாத்மா ஆசைப்படும் உலகப் பற்றுக்கள் மீதும் சிலர் காமுற்றே = சிலர் விருப்பம் கொண்டு ஏயும் அது என் கொலோ தான் = இருக்கின்ற நிலை ஏதனாலோ, தெரியவில்லை
நேமி சூரொடு மேரு தூள் எழ
நீள காள புயங்க கால
நேமி = கடலும் சூரொடு = சூரனும் மேரு = மேரு மலையும் தூள் எழ = தூளாகும்படி நீள = நெடிய காளம் = நஞ்சுள்ள புயங்க = பாம்பை கால = காலில் கொண்டதும்
நீல க்ரீப கலாப தேர் விடு
நீப சேவக செந்தில் வாழ்வே
நீல க்ரீப = நீலக் கழுத்தையும் கலாப =
தோகையும் கொண்டதும் ( ஆன) தேர் விடு = மயிலாகிய தேரைச் செலுத்திய நீபச் சேவக = கடம்பு அணிந்த வீரனே செந்தில் வாழ்வே = திருச்செந்தூரில் வாழ் பவனே.
நீலக்ரீப:- மயிலுக்குக் கழுத்து நீலமாக இருக்கும். அதனால் அதற்கு நீலகண்டம் என்றும் ஒரு பேருண்டு.
ஓம தீ வழுவார்கட்கு ஊர் சிவ
லோகத்தே தரு மங்கை பாலா
ஓம் தீ = வேள்வித் தீயை வழுவார்கட்கு = தவறாது வளர்ப்பவர்களுக்கு ஊர் = இருப்பிடத்தை சிவலோகத்தே தரு = சிவலோகத்தில் தருகின்ற மங்கை பாலா = பார்வதியின் குமாரனே.
யோகத்து ஆறு உபதேச தேசிக
ஊமை தேவர்கள் தம்பிரானே.
யோகத்து ஆறு = யோக வழிகளை உபதேசித்தே = உபதேசிக் கின்ற தேசிக = குருநாதரே ஊமைத் தேவர்கள் தம்பிரானே = (சகல வல்லவனாகிய உன் முன்னே) ஊமைகள் போல நிற்கும் தேவர்களின் தலைவனே.
ஊமைத் தேவர்கள்:- தேவர்கள் சிறந்த வேதாகம பண்டிதர்கள். அங்ஙனம் இருந்தும், முருகன் திருமுன் ஊமைகளைப்போல், தமது கலையாற்றல் குன்றி வாய்பேசாது நிற்கின் றனர். இரவில் நட்சத்திரங்கள் மின்னும். பகலில் சூரியன் முன் உருத் தெரியாமல் மறைந்து போம். அதுபோல், ஏனைய இடங்களில் வாசாம கோசரமாகப் பேசும் தேவர்கள், முருகவேள் திருமுன் வாயடங்கி மூகர்போல் நிற்கின்றனர்.( வாரியார்)
தேசிக... தேசிகன் என்ற பதம் குரு, ஆசார்யனை குறிக்கும் என்றாலு ம் சக்ஷு தீட்சை ( நயன தீட்சை) கொடுப்பவரே தேசிகன் என்று சொல்லப்படுபவர்.
அம்பாள்தான் குரு ரூபத்தில் வருபவள் என்று பெரியவர்கள் அநுபவத்தில் சொல்லியிருக்கிறார்கள். காளிதாஸன் [‘நவரத்ந மாலிகா’வில்] “தேசிக ரூபேண தர்சிதாப்யுதயாம்” என்கிறார். அம்பாள் தன்னுடைய காருண்ய விலாஸத்தை குரு ஸ்வரூபமாக வந்தே காட்டுகிறவள் என்று அர்த்தம். ‘தேசிக’ என்பதும் குரு, ஆசார்ய என்பவை போல நம்மை நல்ல வழிக்கு நடத்திக் கொண்டு போகிறவரைக் குறிக்கும் இன்னொரு வார்த்தை. [வைஷ்ணவர்களில்] வடகடலை ஸம்ப்ரதாயத்துக்கு மூலபுருஷரை வேதாந்த தேசிகர்என்றே சொல்கிறோம். அந்த ஸம்ப்ரதாயத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் தேசிகர் என்று ‘ர்’ போடாமல், தேசிகன் என்று ‘ன்’ போட்டே சொல்வார்கள். ரொம்பவும் மரியாதை முற்றி அன்பு மேலிடுகிறபோது ஏகவசனம்தான் வந்துவிடும். பகவானையே ‘நீ’ என்றுதான் சொல்கிறோம்; ‘நீங்கள்’ என்பதில்லை. அப்படி தேசிகரை தேசிகன் என்றே அவரை அநுஸரிப்பவர்கள் பிரேமையினால் சொல்வார்கள். நம் பகவத்பாதாளை அவர் காலத்திலேயே அவருடைய நேர் சிஷ்யரான தோடாகாசார்யார் ஸ்தோத்திரித்தபோது, ”சங்கர தேசிக மே சரணம்” என்றே ஒவ்வொரு அடியிலும் முடித்திருக்கிறார்*.
அம்பாள் தேசிக ரூபத்தில் வந்து ஞானம் தருவதாகச் சொல்லியிருக்கிறது. குறிப்பாக ஸ்பர்ச தீக்ஷை, நயன தீக்ஷை, மானஸ தீக்ஷை ஆகியற்றில் ஒவ்வொன்றையும் அவள் ஒவ்வொரு ரூபத்தில் செய்வதாகச் சொல்வார்கள். – தெய்வத்தின் குரல்
thiruppugazhamirutham.blogspot.in/2012/09/28.html
பாடலை இணைப்பில் கேட்கலாம்